Wiersze pełne nadziei, strona 2

„hej  już wróciłem!”

Moi kochani coście za mną utęsknieni

Piszę do Was po swej długiej tułaczce

Fatalny smutek ogarną me serce

Nie wiedziałem co począć w swej  udręce

Nagle zrozumiałem że źle czynię

Żałosne dni w szczerą radość zmieniłem

Poczułem dobroć i upór wspaniały

Mając nadzieję, że wypełnią one żywot mój cały

Dni takie cudne, choć trudne życie trwa nadal

Każdą chwilą cieszyć się trzeba, czerpać wiedzę ogromną

Zamknąć na zawsze skrajne myśli w puszce Pandory

Odczuwając w swoim bycie nawet najgorsze humory!

"dni swawoli"

Hej rodacy!

piszę do Was po skończonej pracy

cicho wzdycham, zawzięcie tworzę

czy ktoś w mej swawoli mi dopomoże?

Nikt już nie czyta słów na wiatr rzuconych

ludzkie serca domagają się chwil upragnionych

w głębi zmysłów rodzi się chęć niebywała:

"dokonać czegoś, by powstała pochwała"

Kamienne serca, zastygłe przez czas też znajdą swe miejsce

magiczna siła fantazji rozpanoszy się wielce

dobra energia jak słońce w dzień najcieplejszy

smutek i rozpacz choć na chwilę zmniejszy

Rodząc się pragniemy- bliskości matki!

dorastając chcemy- źdźbła niezależności!

będąc dorosłym- pełnej samodzielności!

zaś w wieku starszym-stabilności!

A to wszystko i tak gaśnie

lecz uczucie swawoli nigdy w Naszych myślach nie zaśnie

Będziemy wspominać, rozkoszować się przeszłością

aż odejdziemy z niebywałą przyzwoitością...

"euforia"

Każda emocja inne melodie śpiewa

Jedna poruszy Nasz umysł i odrobinkę rozgniewa

Inna z kolei da Nam nadzieję

W którą człowiek chętnie się odzieje

Na kilku strunach wygrywam rytm uczuć

Wsłuchuję się w każdy ich dźwięk, by się lepiej poczuć

Jeden zły  dzień, który pali umysł spragniony

Niechaj zostanie choć w pustą radość zamieniony

Istnieć  goniąc  za sensem bytu?

Myśleć  w chaosie  uciekając stale z błahego zachwytu?

Dając  sobie jedyną ostoję  w złej magii wzruszenia?

Czując niepewności siłę, co  stale wkrada się w moje marzenia?

Cierpliwie i z niebywałym sensem poruszę swe serce

Zacznę kochać siebie w swojej największej udręce

Nadejdą być może dni ciepłe i  duszę leczące

I wszystko okaże się  dla mnie z lekka niepokojące